افتادگی واژن و درمان آن

افتادگی واژن یک بیماری پاتولوژیک داخل واژن است که در آن واژن نسبت به موقعیت طبیعی خود به پایین جابجا شده یا به طور کامل پرولاپس می‌شود. جابجایی همزمان با نقض موقعیت رحم رخ می‌دهد و به عنوان نوعی فتق کف لگن در نظر گرفته شده که در ناحیه ورودی واژن ایجاد می‌شود که با مراجعه به متخصص زنان بیماری تشخیص داده می‌شود.

این بیماری اغلب در زنان مسن به دلیل ساییدگی و پارگی عضلات لگن یا تعداد زیادی زایمان رخ می‌دهد. دختران جوان نیز در معرض خطر ابتلا به آن هستند. در مراحل اولیه بیماری، فرد بیمار با احساس وجود جسم خارجی در پرینه و درد و ناراحتی متوجه آن می‌شود. اما با پیشرفت بیماری، یبوست مزمن، بی‌اختیاری ادرار و درد در ناحیه پرینه مشاهده می‌شود.

تشخیص افتادگی واژن

علائم اولیه افتادگی واژن مشابه علائم آسیب شناسی سیستم ادراری است. برای تشخیص دقیق، پزشک بیمار را ویزیت می‌کند، به صحبت‌های او گوش و سپس معاینه را انجام می‌دهد و میزان جابجایی و افتادگی واژن را ارزیابی می‌کند. برای روشن شدن تشخیص و تعیین علل ایجاد بیماری، لیست زیر ممکن است تجویز شود:

• سونوگرافی لگن 
• آزمایش ادرار (عمومی)
• کشت باکتریولوژیک ادرار
• اوروگرافی دفعی
• گرفتن اسمیر دستگاه تناسلی
• و روش‌های دیگر

همچنین، اگر بیماری پیشرفته باشد و ضایعه مشخصی در اندام‌های سیستم ادراری وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد با متخصصان دیگر مانند بهترین دکتر اورولوژی، پروکتولوژیست و جراح مشورت شود.

انواع روش‌های درمان افتادگی واژن

اگر زنی که به پزشک مراجعه می‌کند، دچار افتادگی واژن باشد، مجموعه‌ای از عوامل، نحوه درمان این بیماری را تعیین می‌کنند که شامل درجه پیشرفت بیماری و وضعیت عمومی بیمار و حتی نوع زندگی جنسی او می‌باشد.

به عنوان مثال، اگر بیمار مسن کاملاً متقاعد شود که هرگز رابطه جنسی نخواهد داشت، درمان افتادگی واژن بسیار ساده شده و تا حد امکان مؤثر می‌شود. در این مورد، کولپورافی توصیه می‌شود که در این عمل، جراح دیواره‌های قدامی و خلفی واژن را به هم می‌دوزد.

اغلب، درمان افتادگی دیواره‌های واژن با کمک روش‌های جراحی انجام می‌شود. زنانی که تحت عمل جراحی افتادگی واژن، جراحی افتادگی دهانه رحم یا جراحی رکتوسل قرار می‌گیرند، نیازی به نگرانی در این مورد ندارند. تکنیک‌های پیشرفته‌ای که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند این امکان را فراهم می‌کنند که درمان تا حد امکان مؤثر باشد و احتمال عود بیماری کاهش یابد. 

همچنین، عمل پیشگیری از افتادگی واژن بسیار ساده است که جراح قسمت کوچکی از مخاط واژن را برش می‌دهد و از طریق سوراخ ایجاد شده به عضلات کف لگن دسترسی پیدا می‌کند. سپس، با کمک نخ‌های مخصوص، این ماهیچه‌ها به حالت طبیعی خود باز می‌گردند و پس از آن پزشک مخاط را ترمیم می‌کند. این عمل بسیار سریع است و دوره توانبخشی کوتاهی دارد (۷-۱۰ روز). 

پرینولواتوروپلاستی یک عمل جراحی است که در طول سالیان گذشته با هدف درمان رکتوسل، درمان سیستوسل و از بین بردن افتادگی دهانه رحم اثبات شده است. با این حال، تنها زمانی بسیار موثر است که بیماری در مراحل اولیه خود باشد و عضلات هنوز توانایی انقباض خود را از دست نداده باشند. برای شرایط پیشرفته‌تر، درمان های دیگری باید انتخاب شوند.

اما موثرترین درمان برای افتادگی واژن یا افتادگی دهانه رحم استفاده از مش‌های مخصوص تقویت‌کننده کف لگن است.

پیشنهاد مطالعه: لابیاپلاستی یا عمل زیبایی واژن چیست؟

روش مدرن درمان افتادگی واژن

امروزه درمان افتادگی واژن و افتادگی رحم با استفاده از مش جراحی مخصوص انجام می‌شود که بسته به روش درمان و اهداف می‎تواند از مواد بیولوژیکی یا مصنوعی ساخته شود. هنگامی که واژن افتادگی دارد، عمل قرار دادن مش تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می‌شود.

جراح، برشی در دیواره واژن ایجاد می‌کند که از طریق آن مش وارد می‌شود و با بخیه در زیر غشای مخاطی داخل بدن بیمار، مش ثابت می‌شود و خیلی سریع در بافت‌ها قرار می‌گیرد.

نتیجه عمل از بیرون نامرئی است و زن خود مش را احساس نمی‌کند. مش با توجه به خواصی که دارد از وخیم شدن بیماری جلوگیری می‌کند. تا به امروز درمان افتادگی دیواره‌های رحم، درمان افتادگی واژن و سایر مشکلات زنان از این طریق بیشترین تاثیر را دارد. مش به عنوان یک تقویت‌کننده عمل می‌کند که از کشیده شدن بافت جلوگیری می‌کند.

روش‌های مدرن درمان افتادگی رحم با استفاده از مش با دوره توانبخشی کوتاه و آسان مشخص می‌شود. پس از انجام درمان جراحی افتادگی رحم، بیمار می‌تواند پس از ۱-۲ هفته بسته به نوع فعالیت به سر کار خود بازگردد. 

همچنین بخوانید: کربوکسی تراپی واژن

آیا افتادگی واژن بدون جراحی قابل درمان است؟ 

همه چیز بستگی به پیشرفت بیماری دارد. هدف از درمان افتادگی واژن با دارو از بین بردن بیماری نیست، بلکه جلوگیری از پیشرفت بیشتر آن و مبارزه با علائم ناخوشایند است. هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند رحم را به موقعیت آناتومیک صحیح بازگرداند، بنابراین، به طور طبیعی تنها روشی که در صورت تشخیص افتادگی کامل رحم و واژن موثر خواهد بود، جراحی است.

نکات پایانی

اگر درمان افتادگی واژن به موقع انجام شود، پزشکان بهبودی مطلوب را پیش بینی می‌کنند و دیواره‌های واژن و بدنه رحم به حالت طبیعی خود باز می‌گردند و به کار خود ادامه می‌دهند و فرصت باردار شدن و بچه دار شدن از دست نمی‌رود اما با درمان دیرهنگام، عملکرد اندام‌های تناسلی ممکن است تا حدی یا به طور کامل از بین برود. پس برای جلوگیری از وخیم شدن اوضاع، مراجعه مداوم به متخصص زنان و تقویت عضلات لازم است.